Դերեչիչեքի մահալը հյուսիսից շրջապատված էր Փամբակի, հյուսիս-արևելքից՝ Շամշադդիլի, հարավ-արևելքից՝ Գյոյչայի, արևմուտքից՝ Աբարանի, հարավից՝ Գըրխբուլաղի մահալներով։ Մահալի անվանումը վերցված է Դերեչիչեք գյուղի անունից, որը գտնվում է Ալիբեյ լեռան ստորոտում՝ Աշաղը Ախտայից դեպի արևելք ձգվող անտառում։ 

Իրավանի խանության 15 մահալներից մեկը հանդիսացող . 39 գյուղերը ներառող Դերեչիչեքի մահալի կենտրոնը եղել է Դերեչիչեքը և Բիժնին։ Մեղմ կլիմա ունեցող մահալը պատմականորեն եղել է Իրավանի խաների և խանական ազնվականների ամառանոցը։

Ցարական Ռուսաստանի կողմից Իրավանի խանության գրավումից հետո, Դերեչիչեքի մահալը միացվել է Գյոյչայի մահալին, իսկ նրանց տարածքում ձևավորվել է Նոր Բայազիդի գավառը։ 1828 թվականին մահալի տարածքում հայերի ու մոլոկանների բնակեցմանը զուգահեռ, այս տարածքներից արտաքսվել են տեղի թուրքերը։ 1930 թվականին մահալում՝ Աշաղը Ախտա գյուղի անունով ստեղծվել է Ախտայի շրջանը։ 1946 թվականին փոխվել է Դերեչիչեք գյուղի անունը և հայերեն վերանվանվել է Ծաղկաձոր, իսկ 1950 թվականին Զանգի գետը՝ Հրազդան։ Իսկ 1959 թվականին Դերեչիչեքի մահալը վերանվանվել է Հրազդանի շրջան։ 1948-53 թվականների տեղահանությունից հետո, ադրբեջանցի թուրքերն ապրում էին ընդամենը 4 գյուղերում՝ Գայըգոջա, Թեքելիք, Գորչուլու և Միսխանա (հույների հետ խառը)։