Քանի որ Լոռու մահալը կազմում էր Բորչալուի լեռնային մասը, այն նաև կոչվում էր Լեռնային Բորչալու։ Մահալը հյուսիսից սահմանակից էր Արան Բորչալուին, հարավ-արևմուտքից՝ Փամբակի մահալին և հարավ-արևելքից՝ Շամշադդիլի մահալին։ Պատմական աղբյուրներում նշվում է, որ այս տարածքում իր ժամանակին գոյություն է ունեցել Լոռի քաղաքը, և որ քաղաքը 1236 թվականին ավերվել է մոնղոլների կողմից, վերակառուցվել 14-15-րդ դարերում, իսկ 15-18-րդ դարերում հարձակման է ենթարկվել օսմանցիների և Իրանի կողմից։ . Բորչալուն Ռուսաստանի կողմից գրավվելուց հետո, 1801 թվականի սեպտեմբերի 12-ին Վրացական նահանգի կազմում ստեղծվել է Բորչալուի դիստանցիան։ 1880 թվականին Թիֆլիսի նահանգի կազմում ստեղծվել է Բորչալուի գավառը, որը ներառում էր նաև Լոռու մահալը։

1918 թվականին հայ դաշնակցական կառավարության զինված ուժերը հանկարծակի հարձակվել և գրավել են Լոռու ու Փամբակի մահալների տարածքները։ 1919 թվականի հունվարին Թիֆլիսում տեղի ունեցած հայ-վրացական կոնֆերանսում Լոռու մարզը հայտարարվել է չեզոք գոտի։ 1920 թվականի սեպտեմբերին վրացական կառավարությունը, անհանգստանալով թուրքական զորքերի կողմից Գյումրիի գրավումից, իր վերահսկողության տակ է վերցրել Լոռու չեզոք գոտին։

1921 թվականին Վրաստանի և Հայաստանի բոլշևիկյան կառավարությունների միջև համաձայնություն է ձեռք բերվել՝ Լոռին Հայաստանին հանձնելու մասին, իսկ 1922 թվականի դեկտեմբերի 22-ին Վորոնցովկայի տարածաշրջանը միացվել է Հայկական ԽՍՀ Լոռու-Փամբակի գավառին։ 1930 թվականին Լոռու մահալում ստեղծվել են 4 շրջաններ՝ Բարանա, Ալլահվերդի, Ջալալօղլու և Վորոնցովկա (նախկին անվանումը՝ Ուզունլար)։