Շամշադդիլի մահալը ընդգրկում է 18-րդ դարի կեսերին՝ 1747 թվականին սուլթան Նասիբի կողմից հիմնադրված Շամշադդիլի սուլթանության մեծ մասը: Մահալի բնակչությունը հիմնականում կազմված էր՝ գըզըլբաշ թուրքական ցեղերից եղող զուլգադար և գարագոյունլու ցեղերից։ Գյանջայի խանությանը և Քարթլիի թագավորությանը ենթակա Շամշադդիլը, թեև մշտապես պայքարում էր անկախության համար, սակայն 1801 թվականին այն գրավվեց ցարական Ռուսաստանի կողմից։ Դրանից հետո Գազախի մահալին միացված, Շամշադդիլի մահալն անցավ Գազախի գավառի ենթակայության տակ։ Կովկասի և Անդրկովկասի վարչակազմը փոխելու մասին ցարի 1867 թվականի դեկտեմբերի 9-ի հրամանագրի հիման վրա՝ Գյոյչայի մահալից մինչև Գազախի մահալը ձգվող Գարագոյունլուի ձորը նույնպես ընդգրկվել է՝ Ելիզավետպոլի նորաստեղծ նահանգի Գազախի գավառի կազմում։ 1918 թվականից մինչև 1920 թվականը Ադրբեջանական Դեմոկրատական Հանրապետության տարածքի մեջ գտնվող Շամշադդիլի մահալը, 1920 թվականի նոյեմբերի 30-ին՝ Ադրբեջանի Կոմկուսի Կենտկոմի քաղաքական և կազմակերպչական բյուրոների համատեղ ժողովի որոշման համաձայն՝ Զանգեզուրի, Դարալայազի և Գյոյչայի մահալների հետ միասին տրվել է Հայկական ԽՍՀ-ին։ Այս բաժանմամբ Ադրբեջանը կորցրեց իր պատմական մահալների՝ Գազախի և Շամշադդիլի մահալների մի մասը, Գազախի գավառի ընդհանուր տարածքի 44,5 տոկոսը, ինչպես նաև ամբողջությամբ Գարագոյունլու մահալը:

1930 թվականին, Հայկական ԽՍՀ տարածքում նոր վարչատարածքային բաժանման ժամանակ, այս տարածքում ստեղծվեցին Շամշեդդինի, Քարվանսարայի և Ճամբարակի շրջանները։